Rondreizen, Zuidereiland deel 2 en Noordereiland

Lieve allemaal,

Inmiddels weer een heleboel meegemaakt sinds de laatste keer dat ik mijn blog schreef. Ik zal het maar in chronologische volgorde houden. Nadat ik in Christchurch aangekomen was ben ik op een Lord of the Rings Edoras tour geweest naar Mount Sunday. Voor diegene die opgelet hebben tijdens de film ligt Edoras op een winderige bult in een vallei omgeven door bergen. Het bleek best een lange rit ernaartoe te zijn, dus ik was blij dat ik niet had besloten zelf te rijden. Onderweg allerlei leuke behind the scenes filmpjes gekeken, Schotse Hooglanders gevoerd en een enorme kudde schapen op de weg gezien. Uiteindelijk gewapend met een paar replica wapens de berg beklommen, die in het echt steiler is dan in de film omdat ze er daar huizen opgeplakt hebben die eigenlijk niet op zo’n steile bult zouden kunnen staan. Het bleek er ook echt knettershard te waaien, maar wel echt fantastisch uitzicht.
De volgende dag ben ik het centrum van Christchurch ingegaan, waar het na de aardbevingen in 2010 en 2011 nog steeds een enorme puinhoop was. De grote kathedraal was ingestort en er wordt nog ruzie gemaakt of hij gerestaureerd wordt (wat de locals willen) of dat hij afgebroken wordt en een nieuwe gebouwd (wat de bisschop wil). Ondertussen kan wind en regen door het dak naar binnen en zijn er ratten en duiven ingetrokken. Het was best wel schokkend om te zien. Veel gebouwen zijn gewoon afgebroken en de ruimte dient nu als parkeerterrein (het parkeerprobleem is nu opgelost). Er worden ook op veel plekken nieuwe gebouwen gebouwd, maar er zijn ook gebouwen die kennelijk niet stabiel zijn, waar een hek omheen staat en het onkruid tegen de muren kruipt waardoor het een soort spookhuizen worden. Ik ben met de ouderwetse tram rondgegaan, botanische tuinen en het museum bezocht en het winkelcentrum dat gemaakt is van zeecontainers na de aardbevingen.
Via de Arthur’s Pass ben ik vervolgens weer over gestoken naar de West Coast. Een bezoek gebracht aan Shanty Town, een soort van themapark dat gebouwen verzameld heeft uit de goudkoorts tijd (ze zijn van hout, dus je kunt ze gewoon op een vrachtwagen gooien en verhuizen). Ze hadden ook een stoomtrein, dus daar ook een ritje mee gemaakt. Weer verder gegaan naar het noorden, terug naar Punakaiki (waar de pannenkoek rotsen waren). De reden dat ik hier weer naar terug ging was dat ik een activiteit wilde doen die met kerst dicht was, namelijk knife making. De eerste vraag die me gesteld werd nadat men mijn nationaliteit ontdekt had was waar de zak zoute drop was en waarom ik die niet bij me had. We gingen een stuk staal smeden, er een handvat aan plakken en vervolgens in een mooie vorm slijpen, polijsten en schuren tot ie helemaal mooi glom. Was een ontzettend leuke activiteit en een grote groep gezellige mensen.
De dag erna naar Charleston gereden om cave rafting te doen, iets dat ik zes jaar geleden ook had gedaan, graag nog eens wilde doen maar met kerst dicht was. Nu kon het gelukkig wel, dus weer een boel druipstenen bewonderd, in een rubberen band onder een hele berg glowworms (de larven van een soort vlieg die licht produceren om insecten te vangen) door gedobberd en daarna nog de rivier af gedreven, ook in de rubberen band.
Via de Lewis Pass weer overgestoken naar de oostkust van het land. Bij de Hanmer Springs een middag doorgebracht in de hot pools. Er komt daar heet water uit de grond wat ze dus heel handig voor het zwembad gebruiken. Ze hadden ook zwavelbaden, wat best wel typisch ruikt. Ook nog met een jetboat geweest, een Nieuw Zeelandse uitvinding waarbij de boot in de bodem water opzuigt en aan de achterkant eruit spuit. Daardoor kan die in 10 cm water al varen en een snelheid van zo’n 90 km/uur halen. En ook spins maken, wat super grappig was. In Kaikoura bij het Farm Park langs geweest, waar ik zes jaar terug drie weken gewerkt heb. Lynn wist zowaar mijn naam nog, wat ik toch wel knap vond. Alle beesten waren nog steeds moddervet, maar ook wel wat schattige jonge beestjes. Verder nog zeehonden zitten kijken. De ene kolonie had met name volwassen dieren, maar toen ik weer verder naar het noorden aan het rijden was kwam ik langs een kolonie waar allemaal pups waren, super schattig.
Vanuit Picton heb ik een wijntour gedaan. Al rijdende door Marlborough, dat internationaal bekend staat om zijn wijnen, kwam ik steeds langs al die verschillende wijngaarden en wilde ik natuurlijk eigenlijk proeven. Maar ik ben goed opgevoed, geen drinken en rijden tegelijk, dus maar een tour gedaan. Door een busje opgehaald, nog wat andere mensen opgehaald en toen om kwart over tien ’s ochtends aan de wijn. Van alle wijnen krijg je een heel klein beetje, daar drink je dan twee a drie slokken van en de rest gooi je weg. Ik vond het idee om het uit te spugen te vies, dus dat maar niet gedaan. Uiteindelijk zes verschillende wijngaarden bezocht en 40 verschillende wijnen geproefd. Ik was dus wel een beetje aangeschoten en met een paar Amerikanen was het super gezellig. Ik weet nu een beetje wat ik wel en niet lekker vind in de wijnwereld (maar begin niet over fruittonen en dat soort zaken want dat vatten mijn smaakpapillen dus niet).
Vanuit Picton weer terug gegaan met de boot naar het Noordereiland, waar ik in Feilding weer warm welkom geheten werd door Sue. Ze had me gemist nu het huis was overgenomen door een horde Fransen. Ze miste mijn ‘common sense’. In het weekend was hadden we open dag, waar wel een aantal mensen kwamen opdagen (zo’n 20 de ene dag en zo’n 30 de andere dag, jawel). Sue probeert naar Europese ideeën een manege te beginnen, waarbij je dus niet je eigen paard hoeft te hebben om te leren rijden (wat in Nieuw Zeeland eigenlijk altijd het geval is). Ik vond het wel leuk om ook even mee te rijden met Rudgar voor de wagen (dat wilde ik zes jaar terug al zien, maar toen was de wagen afgebrand, dus dat ging niet).
De rest van het weekend besteed aan de Tongariro crossing, een wandeling tussen Mt. Gnauruhoe (spreek uit als Nauroehie (Mt. Doom in LotR)) en Tongariro door (die in 2012 nog was uitgebarsten). Toen ik na het weekend weer terug was mijn presentatie van mijn onderzoekstage gedaan, wat best wel goed ging en volgens mij was mijn publiek ook wel tevreden.
Mijn autootje opgeruimd, gestofzuigd en gewassen en toen kon ik de dag erna weer op weg, maar eerst nog even een stuk paard gereden, want dat was alweer heel erg lang geleden. Lekker naar buiten en hoewel mijn paard het waarschijnlijk niet gewend is en best veel dingen eng vindt gedroeg ze zich heel behoorlijk.
Dit keer naar het oosten van het Noordereiland gegaan, een hoek die ik tijdens mijn vorige bezoek zo’n beetje compleet heb overgeslagen. In de buurt van Napier naar Cape Kidnappers gelopen waar een grote kolonie Jan van Genten nest. Je kon echt best heel dichtbij komen en ze leken zich niet erg druk te maken om mijn aanwezigheid (meeuwen vinden dat veel erger, die schreeuwen echt naar je en gaan ervandoor). In het National Aquarium in Napier allerlei curieuze beesten bekeken. De Tuatara was daar een van. Dit beest lijkt een beetje op een hagedis maar is eigenlijk een soort dinosauriër. In de afgelopen 145 miljoen jaar is hij eigenlijk niet geëvolueerd, wat toch wel vrij bijzonder is. Verder hadden ze nog Blue Penguins (gered na verwondingen, ondervoeding, etc. en niet meer in staat zich in het wild te redden) en een groot aquarium waar je via een tunnel onderdoor kon lopen, wat ook wel grappig was, dan zie je de vissen, haaien en roggen over je heen zwemmen.
Daarna verder gereden naar een gat met de naam Mahia, maar daar was niet bijzonder veel te beleven, meer een soort tussenstop. Dus verder gegaan naar Gisborne, dat aan Poverty Bay ligt, waar James Cook in 1769 voor het eerst aan land kwam.
Het plan is nu om de hele oostelijke hoek van het land te gaan afreizen.

Groetjes van Hanneke