LotR-tour, Doubtful Sound en Milford Track

Hoi Mensen,

Hier is eindelijk weer een verhaaltje, ik weet het, het was alweer even geleden. Ik heb in ieder geval weer een heleboel meegemaakt.
Een dag na vorig bericht ging ik in Queenstown een Lord of the Rings tour doen. Dat was echt ontzettend gaaf. Eerst bezochten we de locatie waar, in het intro van de Fellowship, Isildur door orcs van zijn paard gegooid wordt, in de rivier springt en wordt neergeschoten. Het was gewoon een boslaantje, en ze hadden het waarschijnlijk in ieder willekeurig stukje bos kunnen filmen, maar men koos het bosje vlakbij het dorpje Arrowtown, en het was heel herkenbaar. De scene duurt ongeveer 2 minuten (schat ik), maar daarvoor kwamen zo'n 200 mensen opdagen! En 25 paarden. Sommige mensen moesten vijf uur op om op tijd op de set te zijn, en men is dan de hele dag bezig met een zo'n scene. Er werden grappige dingen vermeld dat men het riviertje plaatselijk moest laten stijgen, er een grote steen in gegooid werd omdat Isildur daar onzichtbaar was maar er wel een plons moest zijn, en het water koud was voor de stuntman die erin moest drijven:P
Daarna gingen we naar de rivier waar men digitaal de Argonath (die grote beelden van de koningen aan het einde van de Fellowship) in geplakt had. Ze komen dan in boten over dat water aan. Helaas konden we niet tot het water afdalen, want het loopt tussen twee hoge kliffen in, maar met het blauwe water is het zo voor te stellen. In de middag gingen we naar een farm in Queenstown, die boven op een gekke heuvel ligt, 'Deer Park Heights' genaamd. Daar is men wel zes weken aan het filmen geweest. Er werden daar heel veel scenes met the Rohirim in de Two Towers en the Return of the King gefilmd, onder andere de vlucht naar Helms Deep en de aanval van de Wargs. Het grappige aan deze lokatie was dat je maar een paar meter hoefde te lopen voor een compleet andere scene, of soms hoefde alleen de camera maar gedraaid te worden. Ook knutselde men daar vaak digitaal aan de beelden. Zo werd ergens het uitzicht op Queenstown verhuld met rook en vlammen (als Aragorn de piratenschepen ziet op de rivier), en daar werden dan ook de schepen zelf bij ingeplakt. Wat je werkelijk ziet is het meer bij Queenstown, dat veel groter is dan het lijkt op de film. Het zeer kenmerkende gebergte dat te zien is (The Remarkebles genaamd) komt in alle uitrekkingen, seizoenen en verkleuringen voor, zelfs een keer in spiegelbeeld:P. Ik vond het in ieder geval reuze interessant!!!:D
De dag daarna ging ik naar Doubtful Sound. Eerst een paar uur in de bus, toen over een meer met de boot, weer in de bus, en ja, daar was het. Doubtful Sound is een fjord, dus in een ijstijd door schuivend ijs gevormd. Omdat het zo afgelegen is is het er heel stil, dus toen de motor van de boot afging hoorde je niks. Het was wel heel cool, want dan vaar je over het water, en aan beide kanten rijzen de bergen hoog op. Er valt zo'n 8 tot 10 meter regen per jaar (dat is heel veel), dus het bos is gewoon een regenwoud, maar dan in een relatief koel klimaat.
Meteen doorgegaan naar Te Anau, ook een afgelegen dorp. Vanaf daar ben ik toen begonnen met de Milford Track. In het hoogseizoen is het een vierdaagse trektocht, maar buiten het seizoen is het zo rustig dat het geen kwaad kan een hut over te slaan omdat er toch wel plek is in de volgende hut. Ik was van plan het in vier dagen te doen, maar toen ik na vijf kilometer bij de eerste hut aan kwam ben ik van gedachten veranderd. Dat had een aantal redenen. Alle andere mensen gingen verder lopen, en ik had niet zoveel zin alleen achter te blijven in de hut. Wist niet wat ik de rest van de dag zou doen en was al een dag later gestart dan ik eigenlijk wilde. Verder was er voor de volgende dag slecht weer voorspeld en was er ergens een brug kapot. Ik was gewaarschuwd daar niet overheen te gaan als het overstroomde, want als het regent, dan regent het ook (bakken tegelijk). Toen kon ik aanhaken bij een Australisch echtpaar, dus ben ik maar doorgelopen naar de tweede hut. De rivier met de kapotte brug was geen probleem, gezien die droog stond, maar ik kon me voorstellen dat het levensgevaarlijk zou zijn als er water was. Zo'n twintig meter breed en behoorlijk stijl was het een afvoerkanaal van de berg. Daar wil je niet overheen als het eraf dondert.
De tweede dag was leuk, want toen moesten we de Mackinon Pass over, 1069 meter hoog. Het begon 's ochtends al met miezeren, maar toen we rond de achthonderd meter zaten begon het zowaar te sneeuwen! Dat hadden ze niet voorspeld. Wij gestaag doorgeklommen, ging best aardig. Alleen bovenaan gekomen stond er een giga wind, en alleen voor regen gekleed gingen we dus door twintig cm sneeuw. Was wel een beetje koud, maar je kunt ook eigenlijk niet stoppen dan. Maar goed dat er een schuilhut was, dus daar hebben we lekker opgewarmd en soep gegeten. Daarna weer verder, aand de andere kant van de pas weer naar beneden. Schijnt prachtig uitzicht te zijn, maar daar heb ik dus niet zoveel van gezien. De route was slecht aangegeven, en het pad niet echt zichtbaar. Zo nu en dan zag ik een bordje 'fragile area, keep on track', maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Soms liep ik op iets wat toch wel herkenbaar was als struiken. 'Ehm, waar is het pad gebleven?'
Nou ja, kwam in ieder geval veilig beneden, en er waren heel veel mooie watervalletjes onderweg, dus toen het ophield met sneeuwen m'n oogjes uitgekeken.:P
De derde dag was het stralend weer, dus toen gewoon lekker gewandeld. Nog op 'Sandfly Point' opgegeten door de zandvliegen, en toen werden de restanten van mij weer in een bootje naar de bus terug gebracht.
De volgende dag weer terug naar Balclutha gegaan, waar de helft van mijn spullen nog lag. Ben daar inmiddels alweer ruim een week, en ga waarschijnlijk maandag weer weg. Ik moet namelijk nog een heleboel zien van het land, en ik kom in tijdnood. Dus ga ik een paar weken van hop naar her racen en sightseeing doen. Daarna hoop ik weer het vliegtuig naar huis te halen, over 40 dagen al. Dus dat wordt party!!!

Groetjes van Hanneke