Trektochten, stranden en veel meer

Hoi mensen,

Het is inmiddels alweer een hele tijd geleden dat ik iets verteld heb, maar ik was overal en nergens in de middle of nowhere, zonder internet in ieder geval.
De laatste week dat ik in Balclutha was ben ik nog een keer met Pam mee geweest naar de dierenkliniek. Ze is de hele middag bezig geweest om een hond te hechten, die zijn hele gezicht open had liggen nadat ie tijdens de jacht door een hert geramd was. Het was zo open dat zijn neusbeen te zien was. Ik vond het bijzonder boeiend, maar ze vroeg een paar keer op ik me nog goed voelde, omdat mensen dus wel een flauw vallen als ze zoiets zien. Was helemaal geen probleem, maar ik heb dan ook wel meer onsmakelijke dingen gezien.
Vorige week ging ik dan naar Invercargill. Dat is de meest zuidelijke stad op het zuidereiland. Er is daar niks te doen, dus wat de plaatselijke bevolking doet is 's nachts herrie maken en met raceauto's door de hoofdstraat scheuren. Was dus niet echt prettig.
De dag daarna de boot genomen naar Stewart Island. Het grappige was dat je gratis koffie of thee kon krijgen. Ik vroeg om een thee. Heeft men een kartonnen bekertje, giet men heet water in en staat daar vervolgens met een theezakje in te hengelen. Toen ging er nog melk bij, van een fles die in de gootsteen stond, en dat terwijl de hele boot op en neer dijnt. Ik vond het in ieder geval bijzonder grappig.
Toen begonnen met de Rakiura track. Rakiura is de Maori naam voor Stewart Island, en de track loopt in het Rakiura National Park. Het kostte me drie dagen om het te lopen. Iedere dag maar twaalf kilometer, maar omdat het heuvel op en af gaat duurt het redelijk lang. In de hutten was alleen regenwater en een compost toilet. De eerste dag een klein beetje regen, maar de rest bleef het droog. De tweede dag waren er allemaal trappen in het pad. Men denkt blijkbaar dat je liever een stuk plat loopt en dan een afstap maakt dan gewoon gestaag afdaalt. Vaak was het ook niet mogelijk om ernaast te lopen, dus aan het einde van de dag had ik behoorlijke kniepijn. De derde dag vooral spierpijn.
Toen nog een nacht in Oban doorgebracht, het dorp op het eiland. Tijdens een avond wandelingetje zag ik zowaar een uil! Een of ander grijs dwerguiltje, best schattig, en hij gaf me ruim de tijd hem te bekijken. Daarna weer terug naar Invercargill. Dit keer zat ik in een ander backpackers, een oud huis dat was omgebouwd, dus daar was het niet zo luidruchtig. Met een paar kamergenoten naar de bios geweest (17 again, bijzonder grappig). Met de bus toen weer naar het oosten gegaan, de Catlins in (dat is een streek). Bij Curio Bay had ik namelijk een WWOOFerplek geregeld. Het was in een backpackers, dus ik moest daar stom werk doen als bedden opmaken, stofzuigen en wc's poetsen, jak. Daar maar zes dagen geweest, maar wel zeehonden gezien, de zeldzame 'yellow-eyed pinguin', en de nog zeldzamere hectordolfijn, dus was wel cool. Ook nog een surf'les' gedaan. De instructeur had zijn arm gebroken, dus deed alleen verhuur. Kreeg een paar basis instructies en moest het verder maar uitzoeken. Was wel heel leuk, maar echt wel heel erg lastig. Ik kreeg het twee keer voor elkaar om op te staan, maar viel daarna ook wel weer best wel hard. Meestal ging ik alleen op mijn knieen, en dan ga je in vliegende vaart op het strand af, best leuk.
Gisteren kreeg ik van een Duits meisje dat ook in het backpackers logeerde een lift naar Queenstown. Het is een klein dorp, maar heel erg toeristisch. Ik heb een beetje rondgelopen, maar moet nog bedenken wat te doen. De meeste activiteiten zijn namelijk voor buiten en momenteel regent het:S.
Voor zaterdag staat er een Doubtful Sound tour op het programma, een boottour door een fjord. Daarna ga ik aan de Milford Track beginnen, een vierdaagse trektocht. Hardstikke leuk allemaal, dus ik heb er weer helemaal zin in:D!

Groetjes van Hanneke

p.s. Ik heb heeeel erg veel foto's, maar hier even geen mogelijkheid tot uploaden, dus die zijn nog tegoed...