Back in Ohakune!

Gelukkig Nieuw jaar allemaal!

Op oudjaarsavond (men noemt dat hier 'newyearseve') ben ik met Chris en Mike, en oma's zus en zwager (Tante Sophie en Ome Frits) naar de Dutch club geweest. Dat is een gebouwtje met een molentje boven de deur, vlaggen van de provincies aan de muur, een kaart van Nederland, een groot polder/molen schilderij en stickers van de luchtmacht op het raam, ofwel, dit was de Dutch club. Het was best wel komisch daar. We hebben een beetje gedanst, maar hoewel de meeste mensen ergens wel iets met Nederland hebben spreekt met meestal gewoon engels. Vlak voor twaalven de klompendans gedaan! Het is eigenlijk te gek voor woorden dat ik daarvoor naar Nieuw Zeeland moet komen:P. In ieder geval was het erg gezellig.
De tweede januari heb ik de bus naar Turangi genomen omdat ik vanuit daar de Tongariro crossing wilde doen. Ik heb daar een nacht in een hostel geslapen, maar dat was een saaie en laawaaiige bedoening. Ik vond het daar helemaal niet zo leuk. 's Avonds zat ik me te bedenken wat ik daarna zou doen, en ik besloot dat ik maar weer eens in Ohakune langs moest gaan. Dus heb ik gebeld, en Sue zei meteen dat ze net een half uur geleden aan twee nieuwe WWOOFers verteld had over mij, en hoe geweldig ik wel niet was. Omdat de voorspelling voor de volgende dag slecht was wilde ik mijn crossing een dag uitstellen en daarna komen, maar Sue zei dat ze de volgende dag naar Rotorua ging, en dat ze me wel op zou halen op de terugweg, want ik kon de crossing ook vanuit Ohakune doen. Die hele volgende dag heb ik dus door Turangi gesjouwd, en dat was niet echt heel interessant. Het regende heel erg, dus ik was wel blij dat ik niet op de berg zat. Een wandeling langs de Tongariro river gemaakt, en me daarna doorweekt zitten vervelen, totdat Sue eidelijk kwam.
Het was wel ontzettend leuk om weer terug te zijn, hoewel ik maar twee maanden was weggeweest. Meteen weer volop aan de horsetrekking gegaan, want het is hier zomervakantie, dus er komen zo nu en dan nog wel wat klanten.
Afgelopen donderdag kregen we met z'n drieen, ik en de twee Zwitserse WWOOFers, een vrije dag om de Tongariro crossing dan eindelijk te doen. Om zes uur hadden we een shuttle naar het begin van de track, en toen kon de lol beginnen! Je loopt de track tussen de vulkanen Tongariro en Ngauruhoe door, waar een soort zadel tussen zit. Het is daar echt kaal niemandsland, en daarom ook niet voor niets als Mordor gebruikt in LotR. Mt Ngauruhoe (2287 m) is echt mega indrukwekkend als je eronder staat, zo groot. Ik voelde me net een kleine hobbit die er liever niet tegenop klimt.
We hebben een zijtrack genomen naar de top van Mt Tongariro (1967 m), en daardoor was onze tocht uiteindelijk 9,5 uur! Maar, het was 'worth the trouble', want het was echt geweldig. Als je bovenop Tongariro staat dan ligt het hele noordereiland aan je voeten. Als het helder is schijn je aan beide kanten de zee te kunnen zien, nou zo helder was het die dag helaas niet. Je voelt je dan alleen wel heel erg nietig, omdat en wereld oneindig lijkt, en zo groot. Het is niet zo dat de wereld ophoudt bij de volgende bergrug zoals in de Dolomieten, want er zijn geen andere bergen, alleen relatief vlak laagland tot je niet verder kunt zien. Ik denk dat ik het nog een keer ga doen met sneeuw erop...
Nu ben ik nog steeds gezellig in Ohakune, me vermaken met de paardjes. Ik wil in deze maand naar het Zuidereiland verhuizen, maar weet nog niet wanneer. Ik denk dat ik eerst nog ga kanoeen op de Wanganui river en Wellington een beetje bezichtigen voordat ik de ferry neem. Nou ja, dat horen jullie dan wel weer.

Groetjes van Hanneke