Weer bijna verhuizen

Hoi daar aan de andere kant van de bol,

Ik zal maar beginnen met vertellen wat er afgelopen week gebeurd is. Op een goeie dag was het zo warm dat we besloten met de paarden te gaan zwemmen. Leuk idee, dus ik met het andere WWOOFermeisje naar een klein beekje gereden, op het diepste punt denk ik een halve meter diep. De paarden waren wel gewend het over te steken, maar vonden het maar niks dat we ze in de beek lieten en niet meteen de andere oever opgingen. We wilden een stukje stroomafwaarts lopen, maar, NO WAY! Dus afgestapt op de oever en een zwempak aangetrokken. Toen het paard weer het water ingeleid, maar het was vreselijk koud! Ik liep er een paar meter in en mijn voeten begonnen compleet te bevriezen. Oeps, vergeten dat het beekje rechtstreeks van mijn besneeuwde uitzicht kwam, Mt Ruapehu, smeltwater dus. Toen ben ik maar op m'n paard gaan zitten, maar ook omdat het niet zo diep was kwam zwemmen er dus niet echt van. Wel was het lekker koel net boven het water, dus het was goed vertoeven.

Twee dagen geleden gebeurde er helaas iets best wel schokkends. Ik nam een vrouw mee op horsetrek, net zoals altijd. Alleen gingen er een paar dingen mis. De normale route die ik wilde rijden was ineens afgesloten omdat het leger had bedacht daar schietoefeningen te doen, dus we kwamen eerder terug. De vrouw wilde heel graag een wat langer stuk galop doen, dus langs de spoorrails dat gedaan. Helaas struikelde haar paard ineens en viel ze op de grond. Dat niet alleen, het paard kwam niet meteen overeind. Maar goed dat ik regelmatig achterom kijk en er redelijk snel bij was. Er kwamen wat mensen uit hun huis rennen die meteen zeiden dat ze de dierenarts gingen bellen, want het paard lag daar maar gewoon. Zijn ruiter leek in het begin oke, maar werd steeds bleker en duizeliger, dus ook de ambulance gebeld.
Toen moesten we een tijd wachten totdat ze er waren, en toen kwam ineens iedereen tegelijk, gelukkig ook Sue, de eigenaresse. Het was wel duidelijk dat het paard zijn benen niet gebroken had, maar ik was erg bang voor zijn schouder, omdat als hij overeind probeerde te komen hij weer terugviel op het moment dat hij gewicht op zijn benen probeerde te zetten. De dierenarts gaf hem een pijnstiller, en een paar minuten later stond hij zomaar op en begon te eten, paarden:P. Met hem dus niks aan hand, maar ik was wel heel erg geschrokken. Ik heb hem rustig naar huis gewandeld en hij hoeft verlopig niet meer op trek. De vrouw werd uiteindelijk naar het ziekenhuis afgevoerd, maar kwam 's avonds weer thuis. Best wel hevig dus allemaal.

Nu het goede nieuws, ik ga namelijk verhuizen. Komende zondag ga ik naar Wellington (de hoofdstad), 144.000 inwoners (ongeveer zo groot als Amersfoort). Daar blijf ik echter maar twee nachten, want dan neem ik de ferry naar het Zuidereiland. Ik ga naar Kaikoura, aan de oostkust. Ik heb namelijk een nieuw WWOOFeradres daar bij een lama farm. Dat gaat interessant worden, want ik heb in het geheel geen ervaring met lama's. Wel leuk dat men daar ook ponykarritjes doet. Ik zag de website, en het heeft wel een beetje iets weg van een kinderboerderij, maar daarover natuurlijk in het volgende bericht meer.
Het leuke van Kaikoura schijnt te zijn dat het er om te beginnen prachtig is, en dat je er verder kunt zwemmen en dolfijnen en walvissen kunt zien! Ik ben dus erg benieuwd en heb er ook wel veel zin in.

Nou, dat was het weer voor deze keer.

Groetjes van Hanneke