Nieuwe plek

Hoi mensen en lama's,

Zondagmiddag ging ik in de bloedhitte vanuit Ohakune weg. Voor iedereen die het niet duidelijk vond: Het paard van vorige keer is weer helemaal happy. In ieder geval zat ik vijf uur in de bus, die ondanks airconditioning niet echt koel was (te heet eigenlijk). Rond half negen kwam ik in Wellington aan. Daar twee nachten in een backpackers (jeugdherberg) geslapen. Aardig van Sue (mijn host in Ohakune) dat ze als bedankje mijn twee nachten betaalde voor me (dank je wel Sue!).
Wellington is best een leuke stad, hoewel ik zo onderhand behoorlijk afgekikt ben op het stadsleven. Ik heb de hele maandagochtend in het museum rondgehangen, wat best interessant was omdat het ging over allerlei typisch NZ beesten. Klinkt een beetje vaag, maar het had een beetje iets weg van Naturalis (dat museum in Leiden), maar dan meer op NZ betrokken. In de middag ben ik met het rode kabelbaantje naar boven gegaan (staat op ieder willekeurig plaatje van Wellington) en in de Botanische tuinen rondgesjouwd. Toen ben ik maar naar de bios gegaan, want ik had daar weer eens behoefte aan (kan ook een reden zijn toch:P). Het was die dag minder heet dan de dagen ervoor, maar het waaide ook ontzettend hard, dus toen ik voor luch mijn boterhammetjes op de kade at werd ik bijna weggeblazen.
Dinsdag ochtend vroeg nam ik de ferry naar Picton. Nog steeds was het een winderige boel buiten, en zelf wat regen. Natuurlijk het grootste deel aan dek gestaan. In Picton de trein naar Kaikoura genomen. De treinen gaan hier werkelijk vreselijk omslachtig. Men komt met drie wagonnetjes het station op (enorme locomotief ervoor). Dan moet je een kwartier wachten omdat de trein wordt schoongemaakt. Daarna heeft iedereen zijn eigen stoel (alsof je een vliegtuig instapt) en of je daar alsjeblieft op wilt blijven zitten. Wel mag je naar een andere wagon lopen en een biertje halen, of naar een wagon achteraan waar je lekker buiten kunt staan. Dat is trouwens best grappig, net een balkon. Als je rond de 80 km/uur gaat lekker uitwaaien buiten.
Nou ja, uiteindelijk kwam ik aan in Kaikoura (heel verassend). Daar werd ik opgehaald door Kevin, die samen met zijn vrouw Lynn de cottage runt. Voor mensen die willen kijken, zie: www.cushchinecottage.co.nz
Meteen aan het poepscheppen gezet. Doen ze normaal niet hoor, mensen meteen aan het werk zetten, maar de vorige WWOOFers waren een dag eerder weggegaan, dus ze liepen achter op schema. Dat poepscheppen is hier trouwens een boeiende obsessie. Het is hier inderdaad een beetje een kinderboerderij, maar de bezoekers mogen geen poep zien (en er niet in stappen). Wat je dus iedere dag doet is: Alle poep uit zes weilanden halen, van zeven lama's, vier varkens, vier geiten, twee ezels, twee pony's, twee al-pacha's, ongeveer vijftien schapen, en heel veel pluimvee, wat freeranche rondloopt. Ik kan je vertellen: Dat is heel veel werk. Met drie mensen duurt het nog steeds twee a drie uur. Dat is dus zo'n beetje de hoofdbezigheid.
Verder bezig met voeren (twee keer per dag een half uurtje) en de onopgevoede honden proberen te laten komen als ze iets aan het opjagen zijn (favoriete slachtoffers zijn varkens, al-pacha's, geiten en kippen). Leuke beesten voor de rest, en aardige mensen.
Gisteren kwam er een Engelse WWOOFer. Ze vond mijn engels zo vreslelijk goed. Ik sprak alleen wel met een kiwi accent... Maar wel heel proffecioneel dat ik haar in het engels kon plagen, vond ze.

Groetjes van Hanneke